Strefa ochronna wokół cmentarza a ograniczenia zabudowy na sąsiednich terenach

Strefa ochrony sanitarnej cmentarza to istotny aspekt, który musi znaleźć się w treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jej ustanowienie łączy się z klauzulą całkowitego zakazu zabudowy na terenach sąsiednich.

Plan miejscowy, opracowany przez radę gminy, zawiera wiele informacji dla inwestorów dotyczących przeznaczenia danej nieruchomości, w tym ewentualnych ograniczeń w użytkowaniu terenu, włączając w to zakazy zabudowy. Strefa ochrony sanitarnej wokół lokalizacji planowanego cmentarza musi być uwzględniona w tym planie.

Zgodnie z art. 3 i 5 ustawy z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i pochówku zmarłych oraz § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z 26 sierpnia 1959 r., ustalenie ograniczenia przeznaczenia terenów sąsiednich spowodowane lokalizacją cmentarza, w tym także strefy ochronnej, jest niezbędne przy sporządzaniu planu miejscowego. Te przepisy są kluczowe dla inwestorów, gdyż strefa sanitarna cmentarza oznacza bezwarunkowy zakaz zabudowy. Brak takich informacji w planie miejscowym stanowi naruszenie procedury planistycznej, nie dostarczając jednocześnie inwestorom rzetelnych danych na temat ograniczeń w zabudowie. Warto również pamiętać, że powyższe przepisy nie mają zastosowania do istniejących już cmentarzy, o ile ich stosowanie zakłóciłoby korzystanie z tych terenów, a odpowiedni inspektor sanitarny nie sprzeciwi się dalszemu wykorzystaniu istniejącego obiektu.

Zgodnie z przepisami § 3 ust. 1 i § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej, odległość między planowanym cmentarzem a zabudowaniami mieszkalnymi, zakładami produkującymi artykuły spożywcze, placówkami żywieniowymi lub przechowującymi żywność oraz studniami, źródłami i ciekami wodnymi przeznaczonymi do zaopatrzenia w wodę do picia, powinna wynosić co najmniej 150 m – informuje Robert Tomaszewski z portalu www.grunttozysk.pl. Możliwe jest jednak zmniejszenie tej odległości do 50 m, o ile obszar w granicach 50–150 m od cmentarza jest podłączony do sieci wodociągowej, a wszystkie budynki korzystające z wody są do tej sieci przyłączone.